کد مطلب:7751 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

چرا با وجود حمامهاي فعلي و شستشوهايي كه اكنون انجام ميگيرد، براي پاك شدن از جنابت بايد با آن كيفيت معمول غسل نمود تا پاك شد؟

وضو، غسل و تيمّم هم خود مستقلاً عبادت است و هم مقدمهاي براي عبادت ديگر.

فلسفه و حكمت اصلي عبادت، اظهار عبوديت و بندگي است، از اين رو خلوص نيت و قصد تقرّب و نزديكي به خدا يك محور اصلي و ملاك قبولي آن است (حُسن فاعلي).

هماهنگي و انطباق كامل كيفيت انجام آن و شكل و صورت عمل با موازين و راهكارهاي ارائه شده توسط دين، معيار ديگر مقبوليت عبادت است (حُسن فعلي).

به بيان ديگر: عمل و عبادتي ارزشمند، كمال آفرين و تعالي بخش است و نشانگر روح عبوديت است كه از حسن فاعلي و حسن فعلي برخوردار باشد.

از اين رو كيفيت غسل كردن و هر عبادت ديگري را به عنوان حسن فعلي بايد از دين آموخت.

اگر چه در آموزههاي ديني احكام برخي موضوعات، ثانويه و متغيّر است، ليكن احكام غسل و عموم عبادات، به عنوان احكام اوليه و ثابت آمده است كه با گذشت زمان و تغيير اوضاع منسوخ نميشود.

در حديثي از اميرالمؤمنين(ع) آمده است كه غسل جنابت از دو حكمت برخوردار است: يكي نظافت جسم و ديگري ايجاد نشاط روح و تقرّب به خدا، از اين رو خداوند انجام آن را بعد از جنابت با روش و كيفيت ويژهاي واجب ساخته است تا بندگانش ميزان تقيّد و عبوديت خويش را از اين طريق آشكار سازند و مورد آزمايش و امتحان قرار گيرند.(1) پس در غسل تنها طهارت ظاهر لحاظ نشده، بلكه فراتر از آن طهارت دل و توجه به خداوند و ارتباط با او در رفتارها و اعمال و به طور كلي عبادت بودن آن مورد نظر است.

پي نوشتها:

1. شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، ج 1، چاپ بيروت، ص 465، ذيل حديث شماره 14.